Bluie

De blomme bij ’t krigsbild zunt nog frisj. Durch ’t keul weer bliet de blui jód. ’t Jedechnis an de jevallene oes d’r krig hilt kluur. Jód vuur de erinneroeng. Mieë wie intsele daag.
’t Leëve jeet wieër. Langs ’t bild lofe lu. ’t Verkier uvver de sjtroas. Neëme de blomme e sjtuk i jedanke mit. ’t Antwoad óp jewald. Bliet bluie. Mit de wöad van d’r komiek. Heë sjtiegt oes ziene tsirkeswaan. De wietse blieve hinger. Lieët de lu sjtoa. ’t Verkier sjtópt. Sjprikt de welt tsouw. ‘Leef lu.’
Vroeë is e. Mit d’r jrónk woa heë óp sjteet. Mit ’t dele van de lu um ziech hin. Mit ’t land oane jrenze woa-i heë kan woeëne.
D’r komiek. Ziene oam vermiesjt ziech mit d’r blommejeróch. Zieng wöad blieve. In alle weer. Ing blui va vräud i vrid.
‘Leef lu. Ing welt vol.’