Daag

Ze zunt al vrug óp. ’t Bertie en d’r Wiel. D’r aavank van ’t vrugjoar. Hu is d’r Wiel jöarieg. D’r tswaide corona-jeboertsdaag óp ing rij. Dat hauw me ziech ’t vurriegs joar nit jedaad. De aafsjtands-tsiet zoeë lang zouw doere. ’t Bertie hat d’r dusj failerlieg jedekd. D’r sjtool  van d’r Wiel jetseerd. De ieëtsjte bilder weëde rónk jesjikd. Noa de kinger. Hön lidje klinkt uvver internet. ’t Bertie ruft vanoes de kuche.
‘Wiel, vier hant an al jedaad. Alling d’r kaffe nit. Deë is óp. Iech daad dat vier nog jenóg  hauwe.’
‘Iech jon wal effe jet hoale, Bertie. Mit d’r fiets bin iech zoeë jeweë.’
Bij ’t waarjesjef fietse ing vrauw en inne man. Ze zetse hön fietse hingenaa in ’t rek. D’r Wiel sjtiegt vuuraa aaf. Doa zitst inne man óppen eëd. Heë hat inne hónk an de lieng. Neëver ziech sjteet ing tuut. Heë sjtikt ing hank óp um tse jrusse. D’r Wiel knikt noa hem. En jeet eri. Went e tseruk kunt, zitst d’r man nog ummer óppen eëd. Heë laacht.
‘Inne sjunne daag.’
D’r hónk kwispelt mit d’r sjtats. Óch d’r Wiel laacht.
‘Joa, inne sjunne daag.’
Heë fietst noa heem.
‘Inne sjunne daag,’ bedinkt e ziech. ‘’t Ieëtsjte jeboertsdaagjesjenk.’