Laoch

’t Is zoeë wied. D’r hoarsjniejer kan werm aavange. Óp d’r sjtoep bij zie jejsef sjtunt d’r Kasper en d’r Alex. De duur jeet jraad óp. D’r Joeëhan maat zieng rungde mit d’r hónk. Kunt verbij. D’r Kasper wiest noa de etalaasj. Doa hingt e jroeës plakaat mit inne tillefoonnommer um ing aafsjproach tse maache.
‘Has te óch al jebeld, Joeëhan.’
‘Nae, iech han tsiet. Doabij móts te nit tse flot de hoare losse sjnieje. D’r Samson woar óch tse flot. Verloos zieng krefde.’  
D’r Alex jeet als ieëtsjte noa de duur. Trukt e pienglieg jezich.
‘Darf iech vuurjoa. Iech mós nog noa ’t sjpetaal. Óngerzuk van de bloas.’
D’r Alex jrielaacht.
‘Doe kans diech jet aasjtelle. Miech hant ze de bloas en de derm ongerzoeëd.’
‘Doe bis óch nit vuur ee loach tse vange,’ zeët d’r Joeëhan.
Heë leuft durch. Noen jrielaacht heë.
Bij d’r jroeëse plai hat me sjilder neerjezatsd. Mit bilder va pollietieker. Binnekóts kan me óp ze sjtimme. Heë bekiekt ’t ziech.
‘Nit vuur ee laoch tse vange,’ zeët d’r Joeëhan nog ins. Noen mit e vroagtseeche.
Heë sjtikt d’r plai uvver noa d’r veldwaeg. D’r wink kriet doa vrijsjpel. Zieng hoare winge mit. D’r honk sjtikt de naas in de loeët. Ze lofe de natoer eri. ’t Sjwats laoch. Woa ‘t bejon. Woa ‘t tseruk kunt.
‘Doa sjtim iech óp,’ zeët d’r Joeëhan, ’in inne brif, mit d’r wink.’