Klok

Mit de vuejel jong heë noa ’t zude. D’r winkter durch. Evver dis joar koam d’r Jean doa flot va tseruk. Lang bloof heë nit. Heë kieket ins noa de loeët.
‘Iech los uuch i sjtich,’ zaat e teëje de vuejel. ‘Vier zient ós werm bij miech heem in ’t vrugjoar.’
’t Zoog nit jód oes mit ‘t vierus. ’t Woar besser um noa heem tse joa. Noa jans jet joare, noen d’r winkter heem. Bij zie sjildertsimmer. Nit de klure wie in ’t zude, mar waal de wermde va d’r eje haard.
Vuur d'r vasteloavend koam e jemindlieg tseruk. En da moalet heë zie eje vasteloavendsbild. Alling noen. Wat zal heë an de vinster hange? Heë kiekt eroes. Langs d’r huevel eróp trukt inne karavaan va lu. Ónrouw. Zukke ziech in de natoer. De rouw van d’r winkter. D’r Jean dinkt tseruk an de nuijoarsnaat. Tswelf oer. D’r köster van de kirch in ’t dörp loewet de klokke. Tuen durch ’t sjtille van de naat. Mód vuur ’t nuijoar. Dat jeveul va die rouw lieët ‘m umdrieëne. Heë rolt e sjtuk papier oes óppen eëd. Vingt aa tse moale. Ing klok mit e klonejezich. Sjträut klanke oes i konfettie. Uvver ’t land. De vasteloavendsrouw.
Teëje d’r oavend kunt d’r karavaan werm d’r huevel eraaf. ’t Bild hingt bij d’r Jean an de vinster. Alaaf de vräud.