Sjtreep                 aprilIV

Ing tsiet wósse ze nit wat ze d’rmit aa moeëte vange. Ing krankheet mit inne könnelieje naam. Bezörgdheed hool hön binne. De manslu van de bank. Evver ’t leëve in ’t dörp jeet wieër. Plaatsj jenóg vuur jans jet angerhaove metere. Zoeëjaar in d’r sjpieëljaad. Waal uvveral sjtrepe. Óch óp de banke van de manslu. Dat woar ing reë vuur ze um tse verzukke ins eroes tse kome. Alling noen is doa nit vuur jidderinne ing plaatsj. Mar ze kalle aaf weë inne sjtool va heem mitbringt. Óch doavuur weëde sjtrepe jetrókke. Dizze middieg um tswai oer is ‘t ieëtsjte treffe. Ze zunt vroeë dat jinne va hön krank is woeëde. Ze zunt ja in d’r jevierlieje leëftsiet. Beklage deed ziech jinne. ‘t Jeet lang doere. Dat is duudlieg.
‘Doa zitse vier da,’ zeët d’r Chris.
D’r Hain zitst angerhaove meter van ‘m aaf.
‘Joa, zitse. Dat is ’t betste wat vier kanne doeë.’
‘Has te ze zitse,’ laacht d’r Al.
D’r Chris zuet ins.
‘Nae kleëve, noen jód.’
D’r Paul versjuuft ziene sjtool jet bis an d’r sjtreep.
‘Uvveral zunt sjtrepe jetrókke.’ Heë sjtelt ziech reët. ‘Mar jinne sjtreep durch ós dörp.’
Óp eemoal kunt leëve bij de banke.
‘Zicher,’ ruft d’r Hain. ‘Vier maache e fes. Wie jiddes vrugjoar blomme an de lampepöal. Die sjtunt doch wied jenóg oeseree. Mit e sjild drónger: Hod poal.’
Dat vinge ze e jód iedee. Mörje vange ze aa. Jet kluur in ’t dörp.
’En vier,’ zeët d’r Chris laachend, ‘krient inne sjtreep i.’
E könnelieg iedee. Um tse óngersjtrepe.