Bóksepiefe

Lanksaam verkluurt d’r zommer. De herfsklure luete óp. Doch nog ing res werm temperatoere. Zoeë midde óp d’r daag. Vuur de fietsere ing sjpas. De zonnesjtroale óp de bee tse veule. Doch d’r Hannes is al vrug óp. Da is ’t keul. Winkterlieg bauw. Ing lang bóks kan jee koad. D’r Hannes bekiekt ze ziech ins. Versjaose noa al die winkterjoare. De nöad hei en doa jet i-jeraese. Wie flot de bee óch beweëje, ’t is nit tse uvverzieë. Hei kans te nit mit de sjtroas óp. Doarum ing nui lang fietsbóks. Frisj en jónk. Vuur d’r Hannes is ze jekrómpe in de tsiet.
‘Nae,’ zeët d’r man van ’t fiets-jesjef, ‘dat is ’t nuitste van ’t nuitse.’
Sjtrak um ’t lief. De hoed van d’r Hannes tseechent ziech aaf. Óch bij ing jroeësere moas. In de kilometere jewent e ziech draa. Veult ziech jonger weëde. De sjnelheet uvvertruft ziene leëftsiet. De reklaam óp de piefe van de bóks is bauw nit mieë tse leëze in ’t hoeëg bee-tempo. Nit vuur lang. Heë kunt werm óppen eëd tseruk. Ziene eje trit. Mit sjtoots kan heë de reklaam óp de bóksepiefe losse zieë. ’t Jesjef van ‘DE TSWAI REER’. E jesjenk vuur d’r Hannes. Sjtoots is e dróp.