Mond

Óp zóndiegoavend tswantsieg joelie nuuntsingnuunenzessieg zose ze bij d’r tillevies. D’r Wiel  mit zieng eldere. ‘The eagel has landed’ klónk durch ’t tsimmer. D’r ieëtsjte miensj óp d’r mond. ’t Doeret nog bis d’r vrujje mörje ier d’r Neil Armstrong vós zats óp d’r mond. Inne richtieje mondieg. De mam en d’r pap sjtarete noa de sjwats-wies bilder. Ze woare oes de tsiet dat d’r radio i hoes koam. D’r tillefoon alling in ’t jesjef óp d’r ek woar. Ze hauwe de jesjiechtens van d’r Jules Verne jeleëze. ‘Reis naar de maan’. Noen is ’t zoeë wied.
‘Dat vier dat nog mitmaache,’ fluustert de mam.
‘Loof noa d’r mond, zaat me döks. Noen is ’t zoeë wied,’ zeët d’r pap.
‘Vier koame i vrid vuur de janse miensjheet’ sjteet óp ing plaat. D’r astronaut legkt ze óp d’r mond. Ze zient de eëd ópkome. Woa lande de heng inee sjlunt um ’t universum tse verkenne. Me hat ziech nuedieg. Nit ee land. Nit ing koeltoer. Tsezame de rees durch de tsiet.
D’r Wiel vong in dat joar als sjoeëlmeester aa. Heë hauw de nieëkste mondrees tsezame mit de kinger óppen sjoeël jekaeke. Inne auwe tillevies óp inne hoeëje dusj. Inne pap van e kink zats ‘m neer. Inne waesjdroad woar de antenne. D’r bejin van ing nui tsiet. De lu ziech respektere en verdrage.  Doavuur moeët me noa d’r mond joa. De eëd kunt óp. De janse miensjheet. De welt ee land. Ing koeltoer. Ze sjiengt.
Volle eëd.