Zölder

Inne reëne daag. Frisj.
‘Tse kaod vuur de tsiet van ’t joar’, zeët d’r weerman. 
En ’t ziet d’rhin oes dat ’t nit flot besser weëd. D’r Wiel bedinkt ziech um d’r zölder ins tse joa bekieke. ’t Bertie hat d’r vrugjoarspoets vuur de Oeëstere jedoa. I hoes ins jód ópjeruumd. D’r zölder is jet vuur d’r Wiel. En doa is ’t al jans jet joare ummer ’t zelfde. Huekstens dat jet d’rbij kunt. Mar voetwerpe. Nae. D’r Wiel sjravelt ieëtsjt ins jet rónk. Tusje d’r sjtub. Durch ’t zöldervinster vilt ing sjtrief lit eri. An de balke hingt ing lamp. Oane kap. Jenóg lit um ziech nurjens teëjenaa tse sjtoeëse. Wieër wie e paar doeëze verplaatsje is e nit kome. ’t Oog vilt óp ing doeës woa-óp sjteet: sjoeël. De bucher va vruier. Ee vuur ee holt e ze droes. Pakt ze nog ins i jen heng. De sjoeël va lang jeleie. Wie al bejon. Ing welt vuur hem óp jong. D’r Wiel sjuuft inne auwe sjtool kótterbij. E bóch hilt e i jen heng. ‘Versjtank’ sjteet vuredróp. Heë zetst ziech. Sjleet jet bleër um. Hei en doa leëst e sjtuk.
‘Sjloes mit de mach va kirch en adel.’
Urjens sjteet mit potloeëd jesjraeve.
‘Jeleuf in diech zelver. Jank diene eje jank.’
D’r Wiel kriet inn e laach i zie jezich. Dat hat d’r Loedwieg dri jesjraeve.
‘’t Jieët vöal leng. Iech ken mar ee land. De welt.’
Heë sjrievet doa lidjer uvver. Sjpillet óp zieng jietaar. En zong. Al de joare hant ze tsezame óppen sjoeël jezaese. Wie ze ’t diploma kroge, nome ze absjied.
‘Dink draa Wiel. Los diech nuuks wies maache. Zuk ’t zelver oes. ’t Jieët vöal sjleëte profete. Leëze blieve.’
D’r Loedwieg trók de welt rónk. Hat lang in e Dreidewelt-land jewirkd.
D’r Wiel verwaret de bucher. Heë lekt ’t bóch tseruk. Deed de doeës tsouw. Huet d’r Loedwieg nog zinge.
’Pas óp vuur d’r tsankpasta-laach. D’r nuie adel.’ 
D’r Wiel jeet eraaf. Nieëks joar ruumt e werm óp. Óngertusje bliet e leëze. Jouw profete. Mit of oane laach. Jiddenfals miensjlieg.