Ier

Zamsdieg. Inne daag um vrij tse han. Zicher hu. Doa vilt jet tse viere. Da zunt d’r Joeëhan en zieng vrauw d’rbij. ’t Fes van oranje. Ing kluur die hön wal likt. Jans besjtimd noen. Doa vilt jans jet tse viere de letste tsiet. Bij ‘t voesballe weëd al mieë jewonne. Mit vuuraa bij ’t autorenne. En da ’t fietse.
‘Jonge dat weëd miech e joar,’ zeët d’r Joeëhan. ‘Vier junt in d’r betste sjtaat noa d’r maat.’
‘’t Raimt sjun Joeëhan, mar iech ving ‘t waal jet uvverdreëve,’ meent ’t Lies. ‘Oranje joa, mar d’r betste sjtaat, dat jeet miech tse wied.’
‘Jód da vrauw, da dunt vier ós de jraad-nit-zóndiegse kleier aa. Mar wel besser wie de-durch-de-waechse. Dus de zamsdiegnoamiddieg-montoer.’
’t Lies knikt en dinkt: ‘Los ‘m mar jeweëde.’
Óp d’r maat is van al tse doeë. Vuural kinger. Ze sjpieële en zinge. De lu va de nuie medallieëts junt de trappe van ’t jemeendehoes eróp. Neëver d’r Joeëhan sjteet inne man.
‘Iech broech jing medallieë. Han jenóg an de ier. Doa bin iech tsevreie mit.’
D’r Joeëhan huet ‘t.
‘Doa zitst jet i.’
Kinger dele oranje ballonge oes. ’t Lies kriet ing.
‘Hei vuur diech Joeëhan.’
Het bingt ze an inne knoof van d’r jas vas. De ballong danst óp zieng brós in d’r wink. ‘Mar ing Lies?’
‘Me broecht nit uvveral tswai va tse han,’ laacht ’t Lies.
‘Doa zitst jet i,’ dinkt d’r Joeëhan. ‘Tsevreie mit ing. De ier.’
Ze zunt urjens eri. Um tse viere. Inne oranje daag.