Pappejai

De jouw waech. Da weëd ’t tsiet um noa d’r zölder tse joa. D’r Joeëhan kunt eraaf mit ing doeës woa jroeës óp sjteet jesjraeve: ‘Oeëstere’. Zetst ze óp d’r dusj in ’t tsimmer.
‘Bis te doa?’
In d’r ek van ’t tsimmer sjteet ing voeëjelskauw. Mit doa-i ing pappejai. Die is van ’t sjwester va zieng vrauw. Dat is e paar daag voet. Noen sjteet ze bij d’r Joeëhan i jen hoes.
‘Bis te doa,’ zeët ’t deer nog ins.
‘Aierkop,’ ruft d’r Joeëhan.
De pappejai deed ‘m noa.
‘Dat hat nog draa jeveld, dat deë sjtomme voeëjel hei ‘aierkop’ jeet róffe’.
D’r Joeëhan pakt de doeës oes. De pappejai hat nog e paar moal ‘bis te doa’ en ‘aierkop’ jeróffe. Mar sjwiegt noen. De zemplieje aier, mengelsjer, kuuchs-jer, haze, honder, hane hat heë oes-jepakd.
‘Maach jee kniengshok van ’t tsimmer,’ zaat zieng vrauw , vuurdat ze noa ’t jesjef jong.
‘Plaatsj jenóg,‘ dinkt d’r Joeëhan.
Vinsterbank, kas, tillevies, dusj, blompöt. Uvveral kunt jet van Oeëstere. Doa jeet de duur óp. Zieng vrauw kunt eri. Ze wil jet zage. Mar de pappejai is heur vuur.
‘Bis te doa?’
Het knikt noa d’r voeëjel.
‘Aierkop’ ruft ’t deer.
Het kiekt wus noa d’r Joeëhan.
‘Dat is jet va diech.’
‘Iech zouw ‘t nit durve Lieza.’
‘Die zage nuuks oes ziechzelver.’
‘Pappejaie hant miensjekentnis.’
‘Sjwieg,’ zeët ’t Lieza.
‘Sjwieg,’ ruft d’r voeëjel.
‘Zies te Lieza, sjwieg. Iech zal ‘m jet nuits liere: Sjun Oeëstere.’
De pappejai sjwiegt. D’r Joeëhan zeët ’t nog e paar kier. ’t Hulpt nit. D’r Joeëhan jeet bij de kauw sjtoa.
‘Lek miech de breer deer.’
De pappejai kiekt ‘m aa.
‘Aierkop.’
Zieng vrauw laacht.
‘Mensjekentnis.’
’t Jeet ‘m helpe mit ’t tsere van ’t tsimmer. Dat wil zage, tseruk in de doeës doeë. Oane jet tse zage. Mit ing pappejai wits te ’t mar noeëts.
‘Sjun Oeëstere,’ fluustert heë zieng vrauw in ’t oer.
’t Lieza laacht. Fluustert óch.
‘Aierkop.’