Kingertsiet
                                                  
Mit de janse famillieë sjtunt ze langs ’t wasser. Noa d’r Tsinterkloas tse winke. Deë vieët mit zieng Piete langs. D’r pap mit zieng döatesj. Heë is noen opa va tswai klingkinger. Ze winke noa de bote oes Sjpanje. Die bloaze sjtoom aaf. Vuur de kinger ’t tseeche va sjpannende daag. Óch vuur d’r pap.
‘Vuur opa’s en oma’s kunt de kingertsiet kótterbij,’ zeët e wal ins laachend.
Heë duit d’r kingerwaan mit d’r klinge dri. ’t  Öadste leuft d’rneëver. Hilt d’r waan mit ing hank vas.
‘Opa, kroogs te óch jet va d’r Tsinterkloas?’
‘Joa, in d’r sjong koam d’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet ‘t naats jet sjnuuts duie.’
‘Has te dat wal ins jezieë?’
‘Ing kier. Doe sjienget d’r mond jans jroeës durch inne boom. Iech zoog d’r Tsinterkloas óp zie peëd en d’r Sjwatse Piet langs kome.’
‘Dat han iech jister óp d’r tillevies jezieë.’
‘Dem hauwe vier vruier nit. Vier zoge ze mar ing inkele kier. Mar mieng mam vertsellet waal vöal druvver. En zinge. Jans vöal zinge. En braaf zieë. Angesj kroge  vier nuuks Biste óch braaf jeweë?’
’t Klingt huppelt e paar sjprung. Knikt jans vuurzichtieg.
‘Da kries te óch jet.’
Het kiekt mit sjtroalende oge.
Heem sjtunt de printe en de sjokkelademilch veëdieg. Neëver d’r adventskrans. De ieëtsjte keëts brent. D’r Tsinterkloas en ’t Kriskink bejieëne ziech. Opa’s kingertsiet. Ing jesjiechte. Ze bliet.