Óngersjeed

‘Jee óngersjeed’ sjteet mit dikke lettere óp de duur van d’r klinge zaal. Ing hankvol lu wade bis ze eri kanne joa. Plaatsj jenóg. Wen d’r projram aavingt zunt ’t mieë wie ing hankvol woeëde. Ze kome vuur d’r moezieker deë oes zörg vuur sjreklieg kranke kinger e lidje hat jesjraeve. Tsezame mit jans jet artieste hat heë ing cd jemaad. ’t Jeld weëd jebroechd um de kinger tse kanne jeneëze.
Ze zinge: ‘D’r duvel laacht ziech kapot’. De zon in d’r reën sjiengt. Inne reënboag va hofnoeng.
De lu in d’r zaal weëde jejraeve durch de troane-jesjiechte va leed. En de zon-jesjiechte va laache. Um d’r Friedel. Inne kuunsler deë ’t versjteet de hieziejer sjproach tse losse klinke in mieëdere tuentsoate. Deë d’r laach an d’r boam hat hange oane uvver d’r boam tse sjpraeche.
An d’r sjloes klatsje ze, de lu in d’r hengvol zaal. Ze junt noa heem mit mieë wie ing cd. D’r Friedel sjteet bij de duur. ’t Narrekepje en de häösje oane vingere hat e ópjevauwe. Past in de binnetaesj. Hoemoor hat an ing kling plaatsj jenóg um uvver d’r janse reënboag tse kanne klinke.
Vuur kling kinger jroeëse hofnoeng.    
D’r Friedel jrust de lu. Ze zunt vuur hem ing cd woeëde. I mieë wie ee dues-je.