Alling

Vöal lu zunt alling. Zoeë sjteet ’t in de tsiedónk.
‘Alling is mar alling. Wievöal vrung me óch hat. De kinger die ziech um diech kömmere. Midde in ’t leëve sjteet. De jeveulens dele. Dat is wat me broecht.’
Het kiekt eroes. Noa d’r vuurjaad. ’t Martha. Jister hat ’t d’r vuurjaad winkterkloar jemaad. Vuur ’t ieëtsjt zelver. Ziene man dong dat ummer. E paar mond jeleie is e jesjtórve. Noen mós het dat zelver doeë. D’r noaberman hólp ‘m mit de hek sjnieje. Heë zatst de duur van d’r auto óp. Moeziek klónk oes d’r radio.
‘Bij dat sjun weer huet moeziek.’
’t Martha knikket.
‘D’r Friets hauw al lang foesballidjer ópjezatsd.’
‘Joa sjtrak, Martha. Heë zal doa boave wal zörje dat vier winne.’
Oes d’r radio klinkt e lid.
‘The saddest thing’ zingt ’t Melanie.
E aod jeveul kunt in ‘m óp.
‘E lidje vuur d’r herfs,’ fluusteret ‘t Martha.
Ing tsiet kiekt ’t eroes. Noa d’r vuurjaad oane Friets. Heë hat woad jehaode. Vier hant jewonne. Vroeë wie vruier kan ’t doabij nit mieë zieë. Het jeet noa de kuche. Dierek kome vrung óp bezuk. Doa is ’t vroeë mit. Inne sjpatseerjank mit kaffe, kóch en e herfsbok.
Alling en riech tsejelieg. ’t Huet i ziech ’t Melanie zinge. Alling, mit jeveulens die blieve. Óp inne werme herfsdaag. Joa drei noel. Danke Friets.