Moment

D’r zommer leuft óp zie end. De ieëtsjte daag van d’r tseptember. De blomme weëde mui. D’r Hannes vieët mit ’t jeveul van inne sjunne zommer. Dat nog effe vashaode. Mar de vrujje mörjens zunt keul. De ieëtsjte druup an de naas. De lang bóks zouw e al jód kanne verdrage. D’r waeg sjlingert ziech langs ing kling rivier. Riviere sjtreume nit sjnak. Natuurlieg. Leëvensech. D’r Hannes dinkt an ’t bóch va jisteroavend.
D’r sjriever zeët: ‘Jeluk is e moment, jinne tsouwsjtand.Sjlis nit de oge vuur ónjeluk. Aksepteer ‘t.’
Dat lieët ‘m nit los.  Die jedanke. Heë lieët de rivier hinger ziech. Verlost ’t dal. Inne waeg eróp. Drinkt inne sjloek oes d’r becher. De temperatoer sjtiegt. ’t Jes-je kan oes. ’t Jeet eraaf. Uvver e fietspad. An de kank ziet e in inne oog-ek jet va blomme ligke. Dat ziet me dökser. Me kiekt d’rhin en vieët durch. Mar noen knieft e in de remme. Hat ’t jet tse maache mit wat e jisteroavend jeleëze hat? D’r Hannes jeet tse-ruk. Bij de blomme sjtiegt e aaf. Ze zunt um inne drinkbecher jebónge. Ing kaat mit miepmöp hingt draa. D’r neëver likt in ’t jraas ing tseechnoeng van e kink. Inne
jroeëse en inne klinge miensj i bónkte klure. Ing zon. Wólke. Vuejel i jen loeët. Drónger sjteet: papa ik hou van je, x Bram. E hanksjrif van e kink noa e joar va kan-ne sjrieve. E joar woa-i ziene pap nog leëvet. Noen lettere van absjied.
D’r Hannes sjluust effe de oge.
‘Nit sjlisse vuur ’t ónjeluk,’ zeët d’r sjriever.
Heë vieët wieër.
Noa ‘t nieëkste moment.