Taesj

D’r Joeëhan sjtiegt óp d’r fiets. ’t Is donnesjdieg. Da jeet e noa d’r maat. Uvver de jrens. Fisj hoale. Hee sjtelt d’r fiets bij ing iezere sjtang. Maat d’r fiets mit ing kette draa vas. Nimt de fietstaesj mit noa d’r visjkroam. Doa sjteet ing vrauw. Ze eest e sjtuk jebakke visj.
‘Iech war gesternabend in Holland. Wolte sehen wie die Holländer ziech freuen.’ ‘Nicht nur gesternabend,’ zeët d’r Joeëhan. ‘Auch heute nog’.
De vrauw vingt ’t jelui. Ze laacht. Heë jelt ziech d’r visj en deed ‘m in de taesj. Bij d’r fiets zetst heë de taesj neer. Maat de kette los. Hingt die an ’t sjtuur. En vieët werm noa heem. Óngerweëgs passeert ‘m inne auto. Deë hat de vinster óp. Inne man zingt.
‘Wo sind die Fahnen? Do sind die Fahnen!’
D’r Joeëhan laacht ins. ‘Sjun.’ Dat is e woad wat e jisteroavend döks jehoeëd hat. Heem vuur de duur sjtiegt e aaf. Doa sjleet ‘m d’r sjrek um ’t hats. Heë hat de taesj losse sjtoa. Noen zeët heë e woad dat jet angesj is wie sjun. Wie inne wille vieët e tseruk. Jeluklieg sjteet ze nog doa. D’r Joeëhan kunt óp oam.
‘Ierlieje lu zunt ’t hei. Of ze dinke dat ing bom dri zitst.’
Went e werm heem tseruk is, zeët zieng vrauw: ‘Wat hat dat lang jedoerd?’
D’r Joeëhan vrieft ziech d’r sjwees aaf.
’Iech han jet sjuns mitjemaad.’
‘Hod óp, Joeëhan. Iech wil dat woad nit mieë hure.’
‘Lek miech in taesj,’ zeët heë.
‘Óch dat zeës te nit.’
‘Sjun vrauw.’
Heë pakt d’r visj oes de taesj. Vrieft ziech nog ins uvver d’r vuurkop.
‘Hier habe iech vuur geschwitst.’
‘Wo mein Herr,’ vroagt zieng vrauw. Heë wiest noa d’r vuurkop.
’Do.’
‘Schön,’ laacht ze.