Ao

D’r  Wiel hat zie klingkink an d’r tillefoon.
‘Opa, doeë?’
‘Iech jon mit d’r tsóg, kink.’
‘Woarum?’
‘Noa ing mevrauw adieë zage.’
‘Woarum?’
‘Ze jeet jans lang sjloffe.’
‘Ao.’
D’r tsóg viert durch ’t huevelland. In het land weëd jeboord. Me wil i jen eëd e tsentroem bouwe. Um tse maese. ’t Jeet uvver litsjnelheet. Uvver ’t miljardste deel van ing miljardste tsekonde. D’r Wiel kiekt eroes.
‘Kan me dat sjnappe?’
Heë dinkt an de bejrebnis woa heë hin jeet. An doeëd. Heë dinkt an zie klingkink. ‘Opa, doeë?’
Heë  loos vuur ’t kink d’r Tsinterkloas uvver ’t daach vare. Um tse sjnappe. ‘Jans lang sjloffe.’
Uvver inne lange waech sjpatseert e noa ’t crematorium. In ing hek sjleet ing bóffink. De temperatoer kriet vrugjoar-weëd. Óp inne weier drieft nog jet ies. Flinterdun. In d’r zaal zitse en sjtunt lu. Allenäu vuur ’t absjied van ’t Maria. Sjpraeche jeveulieje wöad. De moeziek jeet ónger de hoed. Mit vuchtieje oege kieke noa de bilder van ’t Maria. D’r ieëtsjte móndieg in d’r meëts. Midde óp d’r daag. De sirene klinkt. Ing uboeng teëje doeëd. Da is ’t sjtil. Durch ’t letste lidje hin. Inne sjlajer vuur inne sjtille laach. ‘Abschied ist ein scharfes Schwerd.’ Klinkt werm.
D’r Wiel viert noa heem. Mit e jediech van ’t Maria óp d’r sjoeës.
‘Wat blijft is dat vlemke van die keers.’
An duur weëd nog ummer jeboord. Universum en doeëd. Heë ziet zie klingkink vuur ziech.
‘Ao, opa’.