Koens

D’r daag va jister, va vuurjister. De daag d’rvuur. Ze klinke nog. Bij jesjlaose oge. Inne dreum i kloar dageslit. De heng óp de oere. De moeziek in d’r kop. Sjtoa blieve I jedanke. De tsiet loslosse. Vuur wie lang?
De heng van de oere. De moeziek oes-jesjald i jister.
De oge óp. Kieke i hu. De tsiet jeet wieër.
D’r Joeëhan lieët d’r hónk oes. Vräue óp ‘t nieëks joar is vuur hem tse wied voet. ‘t Is werm sjun jeweë. D’rbij tse zieë. Dat jroeëse fes mit tse maache. ‘t Leëve hat ziene jank.
‘t Nuits vertselt uvver koeëjelreën óp ing sjoeël. In d’r sjport is nit alles jood wat blinkt. Óp d’r ek van de sjtroas bliet d’r Joeëhan sjtoa. Heë kiekt ins um. De sjtroase weëde jekeerd. De letste fesreste vuur d’r bessem oes. An de uvverzie sjteet ing does an duur. Jet sjlingere boemele droes. Inne poster ópjevauwe d’rneëver. Nieëks joar zal inne nuie kome. Koens vuur e paar daag.
‘Dat zient vier da wal,’ dinkt d’r Joeëhan.
Heë sjtikt d’r waech uvver.
Inne drekswaan vieët langs. De koens va dis joar ópjelane.