Eechele

Vuur ziech zient d’r Joeëhan en zieng vrauw ing wei mit neer obsbeum. Jerijd. Inne jreune teppieg mit parasols. Uvver d’r horizon likt ing jardieng va nieëvel. Ze lofe inne waeg eraaf. Langs sjtacheldroad. Noa d’r busj. Ze hure kingersjtimme. ’t Kunt hön zoeë bekankd vuur. Kinger sjpieële in d’r herfsbusj. Jenauw wie alle joare alwerm. Karstaie, eechele rafe. Paddesjteul zukke. Woeënplaatsj va tswerje. Vuural de roeë mit wiese tiepele. Eldere sjpatsere mit. Óp ing aove plaatsj blieve ze sjtoa. Ing juffrauw klatsjt in de heng. Ze zinge tsezame e lidje uvver herfsbleer. D’r Joeëhan en zieng vrauw kieke mit sjpas d’rhin.
‘Tsouwval besjteet nit,’ zeët d’r Joeëhan. ‘Die hant vier ’t vurriegs joar doch óch hei in d’r herfs jezieë?’
Zieng vrauw kiekt ‘m aa.
‘De kinger zukke eechele.’
‘Meens te miech? Dierek zeës te: dem han iech va heem mit braad.’
‘Iech zouw nit durve.’
‘Paas óp. Iech zets diech óp inne paddesjtool.’
De kinger sjpieële beumpje verwessele. D’r Joeëhan raaft e paar karsjtaie um tse aese óp.
‘Dat ze doa óppen sjoeël nog tsiet vuur hant.’
‘’t Is mitwochmiddieg Joeëhan. De kinger hant vrij.’
’Da bewónger iech die juffrauw zicher. I heur vrij tsiet.’
‘Joa, Joeëhan de vrijheet van de natoer. Ze sjnapt dat ‘t wiechtieg is vuur de kinger.’ ‘Vrauw dat is wiechtieg vuur alle kinger óp de janse welt. An de ing zie viere ze noen herfs en an de angere zie vrugjoar. Allenäu in inne jroeëse busj. Wat e kluresjpel. Zoeë bónk. Wie vrugjoar, wie herfs.’
Uvver inne veldwèg lofe ze tseruk noa de hoezer.  Bij de duur van de sjoeël hingt e jroeës plakkaat. Zóndieg is doa ‘kidsfair’. D’r Joeëhan leëst ’t helóp.
‘Kidsfair wat is dat?’
‘Kingerkirmens,’ zeët zieng vrauw.
‘Woarum sjteet dat da nit dróp?’
‘D’r inne sjpieëlt jeer óp de kidsfair, d’r angere óp kingerkirmens.’
‘Of vrauw, jeer in d’r busj.’
‘Of jeer heem, man.’
‘Ao joa, doe has besjtimd sjokkelade eechele jejole.’
‘Zies te, Joeëhan. Doch eechele heem.’
Ze laache. Junt durch.
Noa hön eje herfskirmens.