Aosdankfes

De oktoberfeste vange al in d’r tseptember aa. D’r kaatkloep wil dat óch ins mit-maache. Evver in d’r oktober en nit in d’r tseptember. Doarum wade ze. Doa zunt jenóg beerfeste um ee tse weële. Effe hant ze nog druvver jehat um ziech lere bókse aa tse sjaffe. En wat allenäu d’rbij huet. Hód, wes, hoaze, hemme. Wieër wie d’r fol-der bekieke zunt ze nit kome. Doabij jong d’r mieëtste andach noa de dirndle-kleier.
’Losse vier ’t bij pleëtjer kieke haode,’ zeët d’r Karl.
Dat vinge de angere óch. Mar wat da? Jet angesj vuur deë sjunne herfsmond. D’r Piet deet inne vuursjlaag.
‘Inne tractor mit ing huifkaar.’
‘Mit veer man i zoeng jroeëse kaar,’ vroagt d’r Hoebeët.
‘Nae.’ D’r Piet sjokkelt mit d’r kop. ‘Vier kanne mit angere mit. Meens te wat doa los is. Moeziek, jenóg ónger d’r sjtóp.’
’Woa vare die hin, Piet?’
‘Wees iech nit. ’t Is óch nit wiechtig. Wen vier mar sjpas krient.’
D’r Joeëhan hat nog nuuks jezaad. Heë hóst ins.
‘Iech ving ’t jemuutliejer um ónger ós tse joa.’
Dat vinge ze ejentlieg alle veer. Zoeë passeert ’t óch. D’r Karl hat d’rvuur jezörgd. Ieëtsjt e sjtuk mit d’r tsóg. Da in ing koetsj mit e peëd. D’r man óp d’r bók kan jenóg sjun weëg. Langs droevesjtök. Maïs. Oes-jedruegde eëpelssjtruuch. Jeël koeëlzo-amvelder in ing wólk va zusse jeróch. Hei en doa hilt e hu vuur e kling jleës-je. Zoeë weëd nit jesjlabberd bij ’t i-sjudde. In e boeredörp sjtieje ze oes bij e wieëtsjefje.
‘Hei is d’r dusj vuur ós jedekd,’ ruft d’r Karl vuurdat ze oessjtieje. ‘Mit broeëd, huier-kieës, sjpek, jebakke poetes, herfsbok, herrik, koarewien.’
D’r kaatkloep kriet ’t wasser in d’r mónk.  D’r wieët bejrust hön hatslieg. Heë sjpilt e paar nommere óp d’r kwetsjbuul. Vuur d’r duuster junt ze mit de koetsj tseruk noa d’r tsóg. An inne poal hingt e sjild ‘Aosdankfes.’ De lettere sjokkele hön vuur de oge. Inne daag mit tsóg, koetsj, aese, drinke. Dat is óch jet um tse sjokkele.
Aosdankfes. ’t Richtieje woad vuur hönne daag. Vuur ’t nieëks joar in d’r oktober.