Helmus

Sjpatsere dunt ze nog jeer. De manslu oes de faar. Ze hant d’r leëftsiet d’rvuur. Alle tsiet. Hu lofe ze mit hön tswaie. D’r Loe en d’r Helm. Bij de kirch sjtaeche ze d’r waeg uvver. ‘t Pöats-je bij ‘t sjpoor sjleet hinger hön tsouw. D’r busjwaeg is pratsjieg. Hei en doa bauw tsouw-jewase. Ing rivier sjtreumt neëver hön. D’r waeg meandert mit ‘t wasser. Ze lofe hingeree. Hön sjtimme klinke boave ‘t roesje van d’r sjtroom oes. Ze junt uvver ing bruk. D’r vóspad lieët de rivier los. D’r Loe tseecht mit ziene sjpatseerkuul.
‘Doa hinge is nog e bakkes. Va lang jeleie. Doa weëd nog vlaam jebakke.’
D’r Helm kriet al ‘t wasser in d’r mónk.
‘Alling ‘t zóndiegs.’
Zoeë jeet dat mit durchdewaechse daag. Waal mieë rouw, evver oane vlaam.
‘Helm ‘t darf jinne naam han,’ laacht d’r Loe.
E sjtuk wieër kome ze langs e kapelsje. De duur sjteet óp. Keëtse brenne. Ze junt eri. D’r Loe kiekt in d’r wiewasserbak. Heë is vruier koerjong jeweë.
‘Dat bliet,’ zeët e. ’Wits te wat iech ‘t sjunste vóng. Bejrebnisse in de waech. Da koeët iech oes de sjoeël blieve.’
‘Joa, Loe en iech koeët in de sjoeël blieve. Dat bliet.’
Ze laache ins. D’r  Helm woar conciërge óp ing sjoeël.
Teëje d’r middieg zunt ze werm tseruk. Ze zetse ziech óp de bank bij d’r kirchplai. An de uvverzie sjtunt lu bij de sjoeëlpoats. De vakans is verbij. Dierek kome de kinger eroes.
‘Zouwe ze ‘t Wilhelmus al jelieërd han,’ zeët d’r Loe.
‘Iech zouw ‘t nit wisse. Vier hant dat noeëts broeche tse liere. Dat jong bij ós van zelver. ‘t Woar zoeëjet wie foesballe.’
‘Joa Helm, doe zeës ‘t. Dat hoeët bijenee.’
Effe waat d’r Loe.
‘Wat zaan iech? Helm?’
Deë vingt aa tse zinge. ‘Wilhelmus.’
‘Joa Helmus,’ ruft d’r Loe d’rdurch, ‘drei cornere inne pienantie.’
Ze sjtunt óp.
‘Bis dierek noa ‘t aese. Óp kling jeultjer.’
Ze laache ins. Zinge nog e sjtuk Wilhelmus.