Bild

Ze hant kate vuur ’t sjtadion. De marsjwedsjtrijde. D’r Joeëhan en zieng vrauw zunt nog jiddere konkoer d’rbij jeweë. D’r Joeëhan kan ziech nog entzinne dat de kapelle durch de sjtroase trókke. Doanoa koam ’t sjtadion. Mit klapsjteultjer en keulbokse. Ze zose jemindlieg óp dezelfde plaatsj mit dezelfde lu. In ’t nui sjtadion woeët ’t angesj. Nit vöal mit tse neëme. Noen hant ze tse hure kraeje, dat de taesj nit jroeëser darf zieë wie vieëtsieg bij vóftsieg tsentiemeter.
‘Doa sjteet waal nit bij wie dik, Joeëhan,’ laacht zieng vrauw. ‘Bij inne meter kanne vier nog jenóg mitneëme.’
‘Leef vrauw, die junt oes van ing normaal breide. Tsentiemeter of tsing. Wist te wat vier dunt? Vier jelde ós weeche bruedjer. Die kanne vier jód plat duie. Ing janse taesj vol. En óch nog in de taesje van d’r jas.’
‘En zicher óch nog bij diech in de vóttetaesj,’ zeët zieng vrauw, ‘los ’t diech sjmaache.’
Ze laache ins hatslieg.
‘Da jelde ving iech nit ezoeë sjlim. ‘t Sjravele langs de lu ummer. Dat ving iech ver-veëlend.’
De kate ligke óp de kas. Zieng vrauw kiekt d’rhin.
‘Zouwe da vöal lu kome?’
D’r Joeëhan trukt de sjouwere óp.
‘Vier zunt ja doa. En doa jeet ’t um.’
Jiddere daag hant ze rónk jesjpatseerd. Uvveral woa jet tse doeë woar, kank me d’r Joeëhan en zieng vrauw zieë. Kótbij of óp aafsjtand. ’t Fes is vuur hön e jroeës vuurwerk. Mit d’r mónk óp sjtaune. De klure jenisse. De tuen preuve. Leëvens-ech. Dat bild bliet. Óch noa d’r konkoer. ’t Bild vuur jidderinne.