’t Bóch

‘Lies, wits te wat iech jehoeëd han? Doa kunt e bóch. Bij d’r hoarsjniejer woare ze dat an ’t vertselle.’
‘Wat vuur bóch, Joeëhan?’
‘E bóch woa vier i vuur kome.’
‘Dat hant ze diech doa wies jemaad.’
‘Nae Lies, ’t is woar.’
‘Doe wits doch wat doa allenäu vertseld weëd.’
’Nae, noen is ’t richtieg. D’r jong van d’r hoarsjniejer, d’r Dennis, kunt óch dri vuur. En doa maache ze jinne flauwekul uvver.’
‘Weë hat dat bóch da jemaad?’
‘Dat is nit wiechtieg vrauw. ’t Jeet um de jesjiechte. En vier zunt doa e deel va. Doe en iech. Nieëkste waech zamsdieg. Um haover drei. In de wieëtsjaf óp d’r maat. Kunt ’t ieëtsjte bóch. Vier zunt al um ing oer doa.’
‘Leve Joeëhan, woarum zoeë vrug?’
‘Meens te weë doa allenäu hin jeet. Die van d’r hoarsjniejer kome allenäu. En die hant inne aahank. Iech wil vuuraa zitse. Óp de ieëtsjte rij. Doa krien iech al jód mit. En de bee sjtrekke. Vier sjmiere bruedjer en kaffe kanne vier ós doa wal besjtelle.’
’Bruedjer sjmiere. Iech jeleuf doe has ze nit mieë näu. Zoeëlang doert dat nit.’
’Da neëme vier neus-jer en chips mit.’
‘Óch nit. Die zalle doch nit ezoeë knauzetieg zieë um nuuks óp de duzje tse zetse.’
‘Klumpjer da?’
‘’t Is jód Joeëhan. Iech nim wal ing tuut mit. Da kanne vier die óch durchjeëve noa de anger lu.’
‘Mar nit tse wied, angesj hant vier nuuks uvver vuur ós zelver.’
‘Weë sjteet nog mieë in ’t bóch?’
‘D’r Wiel mit zieng döatesj, d’r sjweierzoon,’t klingkink. D’r Karl en ’t Biela.’
‘Mainjod. Wat zal dat ing jesjiechte weëde.’
‘Um noeëtse tse verjaese. Um ummer tse verware.
Um, jeweun um. Ing jesjiechte tse zieë.’