Oeësteraier

Óp Jouwe Vriedieg junt d’r Joeëhan en zieng vrauw de waar vuur de Oeësterdaag hoale. Ze vare mit e winkelkeerjse durch ’t jroeës waarjesjef. ’t Keersje völt ziech. Bij de jekluurde aier sjteet e sjild. ‘Lente-eieren’. D’r Joeëhan sjtuest zieng vrauw aa. ‘Wat zouw dat zieë?’
Zieng vrauw trukt de sjauwere óp. E meëdje kunt aavare mit ing kar. Sjtabele doeëze sjtunt dróp.
‘Juffrauw, iech zuk de oeësteraier.’
’t Meëdje kiekt ‘m verwóngerd aa.
‘Oeësteraier? Die hant vier nit. Waal lente-aier.’
‘Die mósse vier nit han. Hat uur hei da waal aierverf?’
’t Meëdje sjud mit d’r kop.
‘Koom vrauw, vier junt noa ’t jrungs.’
Doa jelt e ziech ullieg, sjpienaat en roeë karoeëte. Doamit kanne ze de aier óch ver-ve. An duur lofe tswai manslu hank i hank. D’r Joeëhan pakt de hank va zieng vrauw.
‘Doe bis wal jinne man, mar vier kanne waal dat tseeche dele.’
Zieng vrauw knieft hem in de hank. Ze lofe langs de kirch. Lu junt eri. ’t Is bauw drei oer. D’r kruutswaeg. Nit vuur de manslu. Die hant hönne eje kruutswaeg.
Heem kaoche ze de aier. Verdeeld uvver de ullieje, d’r sjpienaat en de karoeëte. Jeël, jreun, roeë.
‘Vasteloavends-aier,’ laacht zieng vrauw.
‘Los ’t  miech nit hure.’
D’r Joeëhan reurt in de kessele. Óp d’r radio is de Matheus Passion tse hure. Wen de aier veëdieg zunt druje ze óp ’t aarieët. Doanoa vrieve ze de aier mit e sjtuks-je bótterpapier i. Ze blinke. Natuurlieje klure. Oeësteraier. Veëdieg um tse tietsje. Hank i hank. Ze danse, d’r Joeëhan en zieng vrauw. Jesus Christ Superstar klinkt. Zoeë wie vruier.