Jannewaar

'Jannewaar, inne mond va wade,' zeët d'r Joeëhan.
De kriszaachens zunt ópjeruumd. D'r vastelaovend ieëtsjt d'r nieëkste mond.
'Oesraeste,' zeët zieng vrauw.
D'r Hannes maat inne sjpatseerjank. De loeët bloa. De zon sjiengt. De temperatoer leuft e bis-je óp. Tsieg moal is e in d'r sjtal jeweë. Kieke noa ziene fiets.
'Waad mar, dieng tsiet kunt nog.'
De daag kroefe verbij. Heë maat wal zieng kilometere in d'r winkter. Evver da darf 't nit tse kaod tse zieë. 't Mörjens drieënt e ziech nog ins um. Werm ónger de dekke is óch sjun.
D'r weier is tsouw-jevroare. Doa zunt nog jing sjaatsere. 't Ies zicher tse dun. D'r
Joeëhan en zieng vrauw losse d'r hónk oes.
'Zoeë darf d'r winkter nog wal effe doere,' zeët zieng vrauw. 'Sjun rui-ieg.'
Vuur d'r Joeëhan hat 't lang jenóg jedoerd. 't Wade darf noen wal verbij zieë.
'Vrauw, 't weëd zoeë lanksaam tsiet, dat...'
'Iech wees wat-s te wils zage. Waad noen mar.'
Ze bejieëne d'r Hannes.
'Nit óp d'r fiets,' vröagt d'r Joeëhan.
'Nog tse kaod. Doe wits wal. Auw knöak.'
De vrauw knieft d'r Joeëhan in d'r erm.
'Zies te, nog mieë lu mósse wade.'
'Mit auw knöak kans te nit tse lang wade.'
Wat mós zieng vrauw doa-óp zage? Ze sjwiegt. Ze jenist 't wade. Nimt ziech de tsiet.