Astere en chrysante

Jiddere zóndieg fietst d'r Jan zieng vaste rungde. Durch dörper. Berje óp en aaf.  Ing klok loet urjens wied. Kirchtuur, weëgwiezere in de landsjaf. D'r Jan hat d'r oog en oer vuur. Heë passeert ze. Zóndieg noa zóndieg.
Ziet ziech in de etalaasj van e jesjefje teëjenuvver de kirch an inne dörpsplai. In 't verbij joa herkent heë de zaachens oes de tsiet van 't joar. Aafsjtieje deed heë nit. 't Verbij-joa is nit kwiet weëde. Bliet in 't nieëkste.
Vuurzichtieg viert e d'r weëg eraaf. 't Hat jet jerend. De herfsbleer maache d'r makkadam jlietsjetieg. Boese 't dörp is ing lang moer. D'rhinger likt d'r kirkhof. Heë kan jraad nit druvverhin kieke. Doch jiddes moal went e langs kunt kiekt e noa de moer. Sjtiegt nit aaf. Viert durch.
Hu is 't d'r ieëtsjte zóndieg in d'r november. D'r Jan knieft in de remme. Sjtiegt aaf. Durch e sjmeediezere hek kan heë eri kieke.
't Is d'r zóndieg van de astere en chrysante. Va brennende keëtse. D'r Jan sjteet neëver ziene fiets. Zetst ziech d'r helm aaf. Sjtaart noa d'r kirkhof. Jenist d'r jaad van  ieëwiegheet. Blommekette van aneejerijde momente.
D'r ieëtsjte zóndieg in d'r november. Hu langer óngerweëgs.
Zoeëlang wie meuglieg.