Zoeëlang

D'r zóndieg vuur de krismes hat de harmonie inne wainachts-sjpatseerjank. Durch de velder langs boerehöf. Woa ze ziech werme a tsoep. Zinge bij waegkruutser mit kris-sjtel. Weë wil, darf mit. De insjtroemente blieve in 't verainslokaal.  Doa sjpille ze óp, wen ze tseruk zunt. D'r pap sjpatseert óch mit. Tsezame mit lu oes de noabersjaf. 'Ejentlieg muet 't noen vrizze,' zeët inne man. 'Of besser nog jet sjneie.'
'Dat zeës te jiddes joar,' zeët zieng vrauw.
'Ach vrauw, zoeëlang vier dat kanne zage, viere vier nog krismes.'
Inne van de moeziekante hult e flesje oes de binnetaesj. Sjud d'r dop vol en deelt dat oes an de lu rónk ziech erum. Mit e laachend jezich.
'Zoeëlang viere vier nog krismes,' zeët e.
Noa e paar sjtond zunt ze tseruk bij 't verainslokaal. Óp d'r plai ligke krisbeum um tse verkofe. De harmonie hat ziech d'r neëver ópjesjteld. Ze sjpille bekankde krislidjer. De lu loestere mit roeë bakke. 't Weëd duuster. D'r oam tse zieë in 't lit van krislempjer. Mitjlieder van de harmonie hant inne kroam ópjezatst. Doe verkofe ze kriszaachens. D'r pap jelt ziech veer sjtere. Ing vrauw van d'r kroam moalt doa engele mit name óp. De name va zie klingkink, zieng döatesj, ziene sjweierzoon. Nimt ze mit noa heem. Lekt ze bij d'r krans. Sjtikt de veer keëtse aa.
Heë dinkt an d'r man van óngerweëgs. Deë jeer sjnei hauw. D'r pap laacht.
'Zoeëlang,' zeët e 'm noa.