Koens

Hei en doa vilt e blad van inne boom. Jet bleer verklure al. Doch d’r herfs is nog nit tse ruche. Doavuur is ’t jraad tse vöal zommer. ’t Bertie en d’r Wiel maache inne
sjpatseerjank. Ze kome durch inne beusj. Dizze mörje zunt ze in alle vrugde vertrók-ke. Ieëtsjt e sjtuk mit de bus. Dat dunt ze dökser. Dizze weëg hant ze nog noeëts je-lofe. ’t  Sjtong in de tsiedónk. E dörpsfes. Mit van al. Vuural kuunsler. Ze zunt ieëder oes-jesjtiecht, umdat ze jeer jet wille lofe. Durch de natoer. De sjproach die hön jet tse vertselle hat.
’t Dörp likt an d’r rank van d’r beusj. Bij ’t ieëtsjte hoes sjteet inne man neëver ’t hoes. I ziene jaad vol va kroede. Mit raeste va zommerblomme. De noajoarsblui tseecht ziech al. An inne poal hingt e sjildsje. ‘Vuur weë wil, ing tas kroede-tieë.’ ’t Bertie en d’r Wiel blieve sjtoa. D’r beusj jeet durch d’r jaad van d’r man jeläufieg uvver in ’t dörp. D’r man kiekt hön vrundlieg aa.
‘Uur hat besjtimd zin in ing tas kroede-tieë?’
‘Jeer,’ zeët ’t Bertie.
Ze zetse ziech óp de bank vuur ’t hoes. D’r man kunt mit tswai tasse eroes. ’t Bertie bedankt ziech. D’r Wiel laacht.
‘Hei bejieëne vier d’r ieëtsjte kuunsler van ’t fes.’
D’r man knikt.
‘De koens van de rouw.’
’t Bertie en d’r Wiel jenisse d’r tieë. Ze verabsjiede ziech van d’r man. ’t Bertie kiekt ‘m vrundlieg aa.
‘Me is doch jeluklieg um hei tse kanne woeëne.’
Heë wiest noa e sjild an de moer neëver de duur.
‘Wat-s te has verjeet, wat-s te bis jeet mit.’
’t Bertie en d’r Wiel junt werm óp waeg. Tseruk noa d’r beusj. De koens van de rouw in hönne roekzak.